Alaskan Malamute
De voorouders van de Alaskan Malamute zijn samen met de stam 'Mahlemuts' richting Amerika getrokken via de Beringstraat. De honden werden gebruikt op verschillende vlakken, zo hielpen ze bij de jacht op zeehonden en om de mensen te beschermen tegen ijsberen maar ook om de zware ladingen te trekken. Doorheen de jaren was de Alaskan Malamute bijna tweemaal uitgestorven (door de goudkoorts en WOII) maar gelukkig zag men de pracht van dit ras en werd het ras in ere hersteld.
De Alaskan Malamute is een echt roedeldier met een hoog jacht-instict. Hij heeft vriendelijk en lief karakter ook naar bezoekers toe maar naar vreemde honden kan hij vaak slecht overweg. Als je zijn geschiedenis bekijkt zal het je dan ook niet verwonderen dat deze hond veel beweging nodig heeft. Dit kunnen lange wandelingen zijn maar ook lopen of steppen behoren tot de opties. Aangezien hij veel belang hecht aan zijn roedel is dit geen hond om een hele dag alleen te laten. Met een consequente opvoeding van jongs af kan deze uitgroeien tot een evenwichtige hond.
Als één van de oudste sledehonden is dit een krachtig gebouwde hond met een gespierd lichaam en diepe borst. Ze hebben een breed hoofd met driehoekige rechtopstaand oren. De ogen zijn altijd bruin. De vacht bestaat uit een ruwe dekmantel en een ondervacht. De kleuren gaan van lichtgrijs tot grijs, sable en rood (en alle schakeringen). Wit blijft immers de dominante kleur van de buik, benen, voeten en gezicht. Wit is dan ook de enige aanvaarde uniforme kleur. Tekeningen op het gezicht zijn typisch voor een Malamute. De staart is goed bevederd en wordt over de rug gedragen. Zijn gangwerk moet kracht en uithoudingsvermogen uitstralen.